One step closer, Freehand Machine Embroidery, 2023
Dimensions: 108 x 325 cm
Children in war zones endure unimaginable and long-lasting hardships that profoundly affect their well-being. Their emotional and physical immaturity makes it difficult for them to comprehend and cope with the horrors of war. This issue is particularly evident in countries like Turkey, where the relationship between the military and children seems to be an unending imposition, speaking more about the nation as a whole than any individual. From a young age, boys are raised with the expectation of becoming soldiers when they reach 18 years old. This dynamic raises questions about the connection between man and child, soldier and citizen, as well as nature and borders, memory and the future.
The soldiers depicted in this context remain faceless, either approaching or retreating from the child, their intentions unclear—perhaps protecting or threatening him. In contrast, the child appears calm and still, clutching oranges that symbolize the things we must relinquish in life, such as our values, family ties, and possessions. This artwork can be interpreted in two distinct ways: firstly, the child's serenity may instil hope, suggesting that he represents the future and remains untainted by the conflict. Secondly, the tension and motion of the soldiers can provoke anxiety, hinting at an uncertain future ahead.
By exploring these contrasting elements, the piece delves into the complexities of war's impact on children, leaving us to reflection on the potential paths the future may take.
Bir adım daha yakın. Serbest Nakış Tekniği, 2023
Ölçüler: 108 x 325 cm
SavaÅŸ bölgelerindeki çocuklar, refahlarını derinden etkileyen, akıl almaz ve uzun süreli zorluklara katlanırlar. Duygusal ve fiziksel olgunlaÅŸmamışlıkları, savaşın dehÅŸetini anlamalarını ve bunlarla baÅŸ etmelerini zorlaÅŸtırır. Bu sorun, özellikle Türkiye gibi, asker ve çocuklar arasındaki iliÅŸkinin sonu gelmez bir dayatma olarak göründüÄŸü, herhangi bir bireyden çok ulusun bir bütünü hakkında bilgi verdiÄŸi ülkelerde belirgindir. Erkek çocuklar küçük yaÅŸlardan itibaren 18 yaşına geldiklerinde asker olma beklentisiyle yetiÅŸtirilirler. Bu dinamik, insan ve çocuk, asker ve yurttaÅŸ, doÄŸa ve sınırlar, hafıza ve gelecek arasındaki baÄŸlantı hakkında soru iÅŸaretleri uyandırır.
Eserde karşımıza çıkan askerler, çocuÄŸa yaklaÅŸan ya da ondan uzaklaÅŸan yüzleri olmayan kiÅŸilerdir, niyetleri belirsizdir - belki onu korumak ya da tehdit etmek için ordadırlar. Buna karşılık, çocuk, deÄŸerlerimiz, aile baÄŸlarımız ve sahip olduÄŸumuz ÅŸeyler gibi hayatta vazgeçmemiz gereken olguları simgeleyen portakalların etrafındayken sakin ve hareketsiz görünür. Böylelikle bu eseri iki farklı ÅŸekilde yorumlanabiliriz: Birincisi, çocuÄŸun dinginliÄŸi, geleceÄŸi temsil ettiÄŸini ve çatışmadan etkilenmediÄŸini öne sürerek umut aşılayabilir. Ä°kinci olarak, askerlerin gerginliÄŸi ve hareketi, ileride belirsiz ve sisli bir geleceÄŸe iÅŸaret ederek kaygı uyandırabilir.
Eser, bu zıt unsurları keÅŸfederek, savaşın çocuklar üzerindeki etkisinin karmaşıklığını araÅŸtırmaktadır ve bizi geleceÄŸe yönelik potansiyel yollar hakkında derin düÅŸüncelerle baÅŸ baÅŸa bırakır.