One step closer, Freehand Machine Embroidery, 2023
Dimensions: 108 x 325 cm
Children in war zones endure unimaginable and long-lasting hardships that profoundly affect their well-being. Their emotional and physical immaturity makes it difficult for them to comprehend and cope with the horrors of war. This issue is particularly evident in countries like Turkey, where the relationship between the military and children seems to be an unending imposition, speaking more about the nation as a whole than any individual. From a young age, boys are raised with the expectation of becoming soldiers when they reach 18 years old. This dynamic raises questions about the connection between man and child, soldier and citizen, as well as nature and borders, memory and the future.
The soldiers depicted in this context remain faceless, either approaching or retreating from the child, their intentions unclear—perhaps protecting or threatening him. In contrast, the child appears calm and still, clutching oranges that symbolize the things we must relinquish in life, such as our values, family ties, and possessions. This artwork can be interpreted in two distinct ways: firstly, the child's serenity may instil hope, suggesting that he represents the future and remains untainted by the conflict. Secondly, the tension and motion of the soldiers can provoke anxiety, hinting at an uncertain future ahead.
By exploring these contrasting elements, the piece delves into the complexities of war's impact on children, leaving us to reflection on the potential paths the future may take.
Bir adım daha yakın. Serbest Nakış Tekniği, 2023
Ölçüler: 108 x 325 cm
Savaş bölgelerindeki çocuklar, refahlarını derinden etkileyen, akıl almaz ve uzun süreli zorluklara katlanırlar. Duygusal ve fiziksel olgunlaşmamışlıkları, savaşın dehşetini anlamalarını ve bunlarla baş etmelerini zorlaştırır. Bu sorun, özellikle Türkiye gibi, asker ve çocuklar arasındaki ilişkinin sonu gelmez bir dayatma olarak göründüğü, herhangi bir bireyden çok ulusun bir bütünü hakkında bilgi verdiği ülkelerde belirgindir. Erkek çocuklar küçük yaşlardan itibaren 18 yaşına geldiklerinde asker olma beklentisiyle yetiştirilirler. Bu dinamik, insan ve çocuk, asker ve yurttaş, doğa ve sınırlar, hafıza ve gelecek arasındaki bağlantı hakkında soru işaretleri uyandırır.
Eserde karşımıza çıkan askerler, çocuğa yaklaşan ya da ondan uzaklaşan yüzleri olmayan kişilerdir, niyetleri belirsizdir - belki onu korumak ya da tehdit etmek için ordadırlar. Buna karşılık, çocuk, değerlerimiz, aile bağlarımız ve sahip olduğumuz şeyler gibi hayatta vazgeçmemiz gereken olguları simgeleyen portakalların etrafındayken sakin ve hareketsiz görünür. Böylelikle bu eseri iki farklı şekilde yorumlanabiliriz: Birincisi, çocuğun dinginliği, geleceği temsil ettiğini ve çatışmadan etkilenmediğini öne sürerek umut aşılayabilir. İkinci olarak, askerlerin gerginliği ve hareketi, ileride belirsiz ve sisli bir geleceğe işaret ederek kaygı uyandırabilir.
Eser, bu zıt unsurları keşfederek, savaşın çocuklar üzerindeki etkisinin karmaşıklığını araştırmaktadır ve bizi geleceğe yönelik potansiyel yollar hakkında derin düşüncelerle baş başa bırakır.